ایزو ۴۵۰۰۱ و مدیریت کیفیت ساختمانی

شرایط استاندارد کارگاه های ساختمانی در ایزو ۴۵۰۰۱ ساختمان :

استاندارد وسعت کارگاه برای هر فرد کارگر۱۲ متر مکعب است. و اگر فاصله زمین تا سقف ۳ متر باشد، سطح مورد نیاز هر کارگر ۴ متر مربع در نظر گرفته می­شود. در صورت وجود ماشین آلات در کارگاه فضا به کارگاه افزوده می­شود. کف کارگاه باید صاف ، قابل شستشو، غیر لغزنده و بدون برآمدگی بوده تا از آسیب به کارگر جلوگیری کند . همچنین جهت سنگفرش آن باید از بتون­های چهار گوش استفاده کرد. در صورت وجود وسایل حمل و نقل داخل کارگاهی لازم است محل مناسب با خط­کشی ایمنی تعبیه شود.

شرایط نرده یا حفاظ ­های کارگاهی در ایزو ۴۵۰۰۱ ساختمان:

کلیه پرتگاه­ها و محل­هایی که احتمال سقوط کارگر وجود دارد باید نرده گذاری شود. این مکان­ها شامل: اطراف پله­ها، اطراف کانال­های زیرزمینی و کناره­های ­آدم­رو می­باشند. نرده­ها باید از جنس آهن ، پروفیل و یا به طور کلی مقاوم بوده و دارای ارتفاع حداقل ۹۰ سانتی مترو به فاصله ۲ متر از یکدیگر دارای پایه مقاوم متصل به زمین باشند.

شرایط پله در ایزو ۴۵۰۰۱ ساختمان :

هر پله باید دارای طول ، عرض و ارتفاع مناسب بوده تا از بروز حادثه جلوگیری کند . طول حداقل ۹۰ سانتیمتر ، عرض حداقل ۳۳ سانتیمتر و ارتفاع ۱۴ تا ۳۳ سانتیمتر از شرایط یک پله مناسب است . ارتفاع همه پله­ها باید با هم برابر باشند تا شرایط ایمنی را به­وجود آورند. فاصله بین دو پاگرد پله نباید از ۳ متر و ۷۵ سانتیمتر بیشتر باشد . و در صورت داشتن طول بیشتر از ۲ متر و۲۵ سانتیمتر علاوه بر داشتن نرده جانبی از نرده وسط هم برخوردار باشد . در صورت برخورداری از رم یا سطح شیبدار نباید شیب آن بیشتر از ۱۰ درجه باشد.

روشنایی ساختمان:

یکی از مهمترین مباحث محیط فیزیکی کار را نور و روشنایی تشکیل می­دهد که ارتباط نزدیکی با ایمنی ساختمان دارد . از نور نه تنها برای رؤیت اشیا و انجام کارها ، که از آن به عنوان عاملی برای ایجاد یک محیط کار مطبوع استفاده می­شود . علاوه بر آن میزان روشنایی رابطه مستقیمی با افزایش بازدهی کار افراد دارد. برای تأمین روشنایی محیط ، اولویت با نور طبیعی است و در صورت عدم کفایت از نور مصنوعی استفاده می­شود.

عملیات ساختمانی و رعایت نکات ایمنی

شروع عملیات ساختمانی صرفا پس از صدور مجوز احداث بنا انجام خواهد شد که شامل بر پا نمودن و نصب اعضای فلزی سازه , اجرای سازه های بتنی و سایر اقدامات می باشد که در مجلد دوازدهم مقررات ملی ساختمان به تفضیل آمده است .

ضمنا مالک , مالکین و ذینفعان و همچنین پیمانکاران و انبوه سازان موظفند اقدامات ذیل را به منظور حفظ و تامین ایمنی عمومی به عمل آورند :

۱ – کلیه اشخاص حقیقی یا حقوقی صدر الذکر , مسئول اجرای مقررات ایمنی و تامین حفاظت از بروز حادثه در حین انجام کار یا عملیات خواهند بود

۲ – مالک یا بهره بردار یا پیمانکار برای تامین حفاظت , سلامت و بهداشت کارگران در محل کار وسایل و امکانات لازم را تهیه و در اختیار آنها قرار داده و بر نحوه استفاده از وسایل و رعایت مقررات نظارت می نماید .

۳ – در صورت احتمال وقوع حادثه و یا فرو ریختن ابنیه احداثی و یا در حال تخریب , مالک موظف است فورا کار را متوقف , کارگران را از محل کار دور و نسبت به رفع خطر اقدام نماید .

۴ – مسدود یا محدود نمودن پیاده رو ها , معابر عمومی و سایر فظاهای عمومی برای انبار کردن مصالح و یا انجام عملیات ساختمانی با رعایت موارد زیر امکان پذیر می باشد

الف ) وسایل , تجهیزات و مصالح ساختمانی باید در جایی قرار داده شوند که حوادثی برای عابرین , وسایل نقلیه , تاسیسات عمومی و ساختمان های مجاوربوجود نیاوردند .

وسایل فوق شب ها نیز باید بوسیله علایم درخشان و چراغ های قرمز احتیاط مشخص شوند .

ب ) در مواردی که پایه های داربست در معابر عمومی قرار گیرد , باید با استفاده از وسایل موثر از جا به جا شدن و حرکت پایه های آن جلوگیری شود .

ج ) هنگامی که بر اثر انجام عملیات ساختمانی خطری متوجه رفت و آمد عابرین یا وسایل نقلیه های که در حال تردید هستند , باید موارد زیر رعایت گردد :

۱- گزارش یک یا چند نفر نگهبان با پرچم اعلام خطر

۲- نصب چراغهای چشمک زن یا علایم شبرنگ

۳- نصب علائم آگاهی دهنده و وسایل کنترل مسیر

۴- ایجاد سازه های حفاظتی محصور کننده

د ) بر روی محل های حفاری در معابر عمومی , باید یک پل موقت عبور عابر پیاده با مقاومت لازم ایجاد شود و در صورتی که حفاری در خیابان باشد باید موقتا پلی با مقاومت کافی جهت عبور و مرور وسایل نقلیه نیز ایجاد شود .

ه ) کلیه پرتگاه ها در کارگاه ساختمانی , محوطه اطراف آن وفضاهای عمومی که احتمال خطر سقوط افراد در آن وجود دارد ، باید تا زمان پوشیده و محصور شدن نهایی یا نصب حفاظ ها و نرده های دائم و اصلی به وسیله پوشش ها یا نرده های حفاظتی محکم و مناسب به طور موقت حفاظت گردند .

همچنین چنانچه احتمال سقوط و ریزش ابزار کار یا مصالح ساختمانی وجود داشته باشد , باید نسبت به نصب پا خوره های مناسب اقدام گردد .

و ) بار گذاری بیش از حد ایمنی بر روی هر گونه اسکلت , چوب بست , حفاظ , نرده , پوشش های موقتی , سر پوش دهانه ها و گذرگاه ها و نظایر آنها مجاز نیست .

نردبان
عمده ترین خطر هنگام استفاده از نردبانها، سقوط می باشد که در نتیجه انجام یک سری اعمال و شرایط ناایمن ایجاد می گردد که از جمله آنها می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

الف- موقعیت نامناسب نردبان نسبت به محل کار فرد ومصرف کننده آن

ب- ایستادن فرد بر روی پله های بالایی نردبان که منجر به برهم خوردن تعادل وی می شود

ج- گذاشتن نردبانها بر روی سطح ناپایدار و بی ثبات

چ- افزودن ارتفاع نردبان بوسیله قراردادن جعبه یا بشکه در زیر پایه های آن ممنوع است .

ح- دو نردبان کوتاه نباید بهم متصل و بجای نردبان بلند بکار برده شود‎

روش صحیح کاربرد نردبانها.

– نردبانها را در زاویه ای قرار دهید که به ازای هر ۴ فوت طول نردبان (۲/۱ متر)، معادل یک فوت (۳/۰ متر) از دیوار فاصله داشته باشند؛ یعنی باید فاصله پای نردبان از پای دیوار، یک چهارم طول نردبان باشد.

– در هر زمان تنها یک نفر مجاز به بالا رفتن از نردبان می باشد.

– نردبان یکطرفه بیش از ده متر ممنوع است

– افرادی که از نردبانها استفاده می کنند باید از کفشهای مقاوم در مقابل سرخوردگی استفاده کنند.

– همواره از خطوط انتقال نیرو دوری نموده و حداقل ۳ متر از آنها فاصله داشته باشید، اگر ولتاژ بیش از ۵۷۰۰۰ ولت است، فاصله ایمنی ۵ متر می باشد و در زمان لازم، ضرورتاً از نردبانهای با ریلهای نارسانا استفاده کنید، در این موقع پوشیدن لباس محافظ و کفش های با کفهای لاستیکی نیز توصیه می گردد.

– استفاده از کفشک برای جلوگیری از سرخردن و حفظ تعادل نردبان توصیه می شود

– نردبان باید طوری قرارگیرد که سطح بالایی آن حداقل ۳ فوت (ا متر) بالاتر از تکیه گاه بالایی باشد که این قسمت بعنوان دستگیره ای برای پیاده شدن بر روی بام، داربست و… بکار می ورد.

ایمنی پلکان:

۱: کلیه پلکان ها – سکوها – و پاگردها باید استحکام کافی داشته و تحمل فشار و سنگینی بارهای عادی را داشته باشد

۲: پلکان ها و سکوهایی که از مصالح مشبک ساخته شده اند ابعاد چشمه های آن نباید از ۲۵ میلیمتر تجاوز نماید تا اشیاء متفرقه امکان سقوط از آنرا نداشته باشد.

۳: عرض پلکان ها به استثنای پلکان های سرویس و یا امدادی نباید در هیچ مورد از ۹۰ سانتیمتر کمتر باشد.

۴: اختلاف سطح بین دو پاگرد نباید هیچگاه از ۷۰/۳ متر تجاوز کند.

۵: پاگردهایی که در فواصل پلکان ها قرار دارند باید وسعتی در حدود ۱۰/۱ متر در جهت پلکان یا بیشتر به تناسب عرض پلکان داشته باشند.

۶: در تمام طول پلکان ها یک فاصله عمودی آزاد در حدود قد انسان باید منظور شود این فاصله آزاد نباید کمتر از ۲۰/۲ متر از سطح هر پله به موازات دیوار پله باشد.

۷: غیر از پلکانهای سرویس و یا امدادی عرض هر پله بدون محاسبه حاشیه یا برآمدگی آن نباید از۳۳سانتیمتر کمتر باشد و ارتفاع پله بین ۱۴ تا ۲۰سانتیمتر خواهد بود.

۸: کلیه پلکان ها بایستی از طرف‎پرتگاه به وسیله نرده های‎مخصوص‎پلکان‎حفاظت شوند.

۹: پلکان هایی که بیش از ۲۵/۲ متر عرض دارند بایستی علاوه بر نرده های کناری با یک نرده دستی میانه نیز مجهز باشند.

۱۰: ارتفاع نرده های پلکان از لبه هر پله نبایستی از ۷۵ سانتیمتر کمتر باشد و در صورتی که از این نرده ها به عنوان نرده های دستی استفاده شود بلندی آن نباید از ۸۵ سانتیمتر تجاوز کند.

۱۱: مدخل پنجره هایی که در پاگردهای پلکان باز می شود در صورتی که پهنای آنها بیش از ۳۰ سانتیمتر و فاصله با سطح پاگرد کمتر از ۹۰ سانتیمتر باشد بایستی به وسیله نرده حفاظت شوند.

۱۲: حداکثر شیب مجاز برای (راهروهای شیب دار) رامپ مورد استفاده افراد ۱۰ درجه است . این رامپ ها باید با کلیه شرائطی که در مورد پلکان ها منظور می شود از حیث ساختمان و عرض و نرده و غیره مطابقت داشته باشد.

ایمنی رنگ : رنگ هادارای کاربرد ویژه ای  می باشند:

قرمز : رنگ قرمز علامت توقف (کلیدهای توقف اضطراری) و تجهیزات پیشگیری و مبارزه با حریق مانند جعبه های هشدار دهنده،سطلهای شن و … را نشان می دهد.

نارنجی : این رنگ برای نشان دادن خطر بکار می رود. مثلابرای نشان دادن قسمتهای متحرک ماشین که می تواند ایجاد له شدگی،بریدگی و … بکند و نیز اگر حفاظ ماشین برداشته شود با این رنگ نشان می دهند.

سبز : برای نشان دادن راههای تخلیه،نجات،پستهای کمکهای اولیه،اجازه عبور وسایل نقلیه و بطور کلی معرف تاسیست حفاظتی است. رنگ سبز یعنی رنگ ایمنی.

آبی : از آنجاییکه آبی رنگ اصلی هشدار دادن می باشد برای نشان دادن خطر بکار می رود. کاربرد آن شامل برچسب زدن برای هشدار دادن به منظور جلوگیری از شروع و به راه افتادن ماشین هایی که تحت تعمیر بوده و کارگر در آنها مشغول بکار می باشد.

زرشکی (ارغوانی ): برای مشخص کردن خطر تابش اشعه هایی نظیر ایکس،آلفا،بتا،گاما،پروتون و … بکار می رود. این رنگ به همراه پره های شکسته شده در یک زمینه زرد برای نشان دادن اتاقها و محلهایی است که در آنجا مواد رادیواکتیو ذخیره یا جابجا می شود.

زرد: برای نشان دادن احتیاط،مخاطرات فیزیکی نظیر برخورد،سر خوردن،افتادن و ماندن بین چیزی بکار میرود.

سیاه و سفید : برای راهروهای رفت و آمد و خطوط جهت یابی بکار می رود.  سیاه و زرد : برای نشان دادن مسیر حرکت وسایل نقلیه مثل لیفتراک بکار میرود.

در حال حاضر نهاد ACS از معدود نهاد های خارجی اکردیت IAF-IAS برای ایزو ۴۵۰۰۱ ؛ آموزش ۴۵۰۰۱ و گواهی ۴۵۰۰۱جهانی فعال در ایران میباشد.

برای اطلاعات بیشتر درباره گواهی نامه های ایزو مدیریت و کیفیت اینجا را کلیک کنید:گواهی ایزو؛ آموزش ایزو؛ ایزو ۹۰۰۱ ؛ایزو ۲۹۰۰۱؛ ایزو ۱۰۰۰۴؛ ایزو ۲۲۴۸۳ (icsiran.com)

برای اطلاعات بیشتر درباره گواهی نامه های زیست محیطی اینجا را کلیک کنید:گواهی ۱۴۰۰۱ ،گواهی ایزو ، گواهی اکو ، گواهی زیست محیطی، گواهی سبز (icsiran.com)

برای اطلاعات بیشتر درباره گواهی نامه های ایمنی و بهداشت شغلی اینجا را کلیک کنید:ایزو ۴۵۰۰۱ ، گواهی ایزو؛ آموزش ایزو (icsiran.com)