مهمترین تغییرات در مفاهیم EFQM در ویرایش سال ۲۰۱۳ -بخش اول

یادداشتی از  مصطفی اشعاری، مشاور و مدرس EFQM و ارزیاب ارشد جوایز ملی بهره‏ وری و تعالی سازمانی

پس از تاسیس “بنیاد اروپائی مدیریت کیفیت” توسط ۱۴ شرکت اروپایی با حمایت اتحادیه اروپا در سال ۱۹۸۸ که با ماموریت” نیروی محرک بودن برای حفظ سرآمدی در اروپا“ و چشم‌انداز ” درخشش سازمان‌های اروپایی در جهان “ پایه‏ریزی گردید اولین انتشار رسمی مدل EFQM در سال ۱۹۹۱و اولین بازنگری اساسی آن در سال ۲۰۰۰ انجام شد. سپس در سال ۲۰۰۳ تغییراتی محدود در مدل اعمال گردید.

بازنگری اساسی بعدی مدل درسال ۲۰۱۰  و بالاخره آخرین بازنگری انجام یافته در مدل EFQM در سال ۲۰۱۳  انجام و مقرر شد از این پس هر ۳ سال یکبار این بازنگری ها بر اساس بازخوردهای دریافتی از سازمان‏های متعالی و تحولات پدید آمده در فضای کسب و کار جهانی تداوم یابد.

*مهمترین تغییرات در مفاهیم بنیادین و معیارهای مدل EFQM در ویرایش ۲۰۱۳ در سطح کلان و مفهومی

۱- توجه بیشتر به مفهوم چابکی در کسب و کار

۲-تأکید بیشتر بر مفهوم پایداری و پایدارسازی نتایج برجسته

۳- توجه بیشتر به مفهوم قابلیت‏های سازمانی و استعدادها در زنجیره تأمین سازمان

۴- توجه بیشتر بر توسعه رویکردهای مناسب

۵- تلاش برای نگارش‏های شفاف‏تر، صریح‏تر و عملیاتی‏تر

*تغییرات در منطق رادار مدل EFQM در ویرایش ۲۰۱۳

۱-ویژگی‏های مناسب بودن در رویکرد و محدوده و مربوط بودن در بخش نتایج بسیار مورد تأکید بوده و مبنای امتیازدهی می‏باشند.

              (انجام کار درست بسیار مهم‏تر از انجام درست کار می‏باشد)

  به این ترتیب:

الف- حداکثر امتیاز رویکرد=امتیاز مناسب بودن و حداکثر امتیاز زیرمعیار

ب- حداکثر امتیاز مربوط و قابل استفاده بودن=امتیاز محدوده و مربوط بودن =حداکثر امتیاز زیرمعیار

۲-در کارت امتیازدهی و گزارش بازخورد بجای واژه ” شواهد“ از عبارت ”سازمان می‏تواند نشان دهد“ استفاده می‏شود.

۳-در عنصر جاری سازی، جاری سازی نظام‏مند به جاری سازی ساخت‏یافته (شامل اجرای نظام‏مند و منعطف و موجد چابکی سازمانی) تغییر یافته است.

۴-تعیین و تحقق اهداف و مقایسه‏ها در راستای اهداف استراتژیک مورد تأکید قرار گرفته است.

۵-در عنصر عملکرد بجای ” علت‏ها“ از واژه ”اعتماد“(اطمینان از پایداری سطوح عملکردی حاصل از روابط علت و معلولی) استفاده شده است.

ادامه دارد.