الزامات استاندارد پلاستیک سبز Bioplastic- بخش (۱)

یادداشتی از خانم دکتر عدالتی فرد مدیر تحقیق و توسعه ICS

پلاستیک در همه جا و در تمام نقاط زندگی ما از کشاورزی تا الکترونیک و دستگاه های پزشکی و بسته بندی مورد استفاده  قرار می‌گیرد و کاربرد آن در سراسر جهان از ۵/۱ میلیون تن در سال ۱۹۵۰ به ۲۳۲ میلیون تن در سال  ۲۰۱۰ در حال رشد است. انتظار می رود استفاده از پلاستیک هرساله بطور توسط ۳٪ -۴٪ افزایش یابد که صنعتی شدن سریع کشورهای پرجمعیت مانند هند و چین در شدت افزایش تقاضا موثرند.

استفاده از پلاستیک محبوب است زیرا وزن سبکی دارد، هزینه کم تولید، خرید و تنوع بالا برای مصرف کننده از دیگر مزایای آن می باشد. با این حال، نگرانی در مورد پایداری و اثرات زیست محیطی پلاستیک، رویکردها را به سمت توسعه " پلاستیک سبز " تغییر داده که بنوعی مهندسی مجدد در مورد فرایند پلاستیک است از جمله:

• استفاده از مواد اولیه زیستی یا با کربن زیستی (کشاورزی محصولات زراعی، باقی مانده و زیست توده) به جای نفت فعلی/ فسیلی

·        کاهش تولید دی اکسیدکربن محیط در تبدیل مواد اولیه به محصول با استفاده از ارزیابی مجدد چرخه حیات (LCA)

·        ارایه گزینه هایی مانند بازیافت پلاستیک و زیست تخریب پذیری کامل آن در محیط های انتخابی از جمله کمپوست، خاک،  شرایط بی هوازی و غیره.

در این ارتباط سازمان جهانی استاندارد دو ایزو ارایه نموده است:

·        ۱۷۴۲۲:۲۰۰۲ ISO، در ارتباط با پلاستیک و محیط زیست که جنبه دستورالعمل های عمومی برای گنجاندن آن در استانداردهای ملی و بین المللی هر کشوری دارد و شامل بررسی چرخه حیات LCA، به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی و ایجاد تعادل با اثرات زیست محیطی است.

·        ۱۵۲۷۰:۲۰۰۸ ISO، در ارتباط با راهنمای بهبود و بازیافت زباله های پلاستیکی است. این استاندارد راهنمایی برای صنایع پلاستیکی با هدف توسعه پایداراست و شامل راهنمایی‌هایی مکانیکی، شیمیایی، مواد اولیه و بازیافت بیولوژیکی آلی و در بازیابی انرژی است.